काही नाती नावाने ओळखली जात नाहीत.
ती वेळेतून, आठवणीतून आणि अडचणीच्या क्षणी उभं राहण्यातून तयार होतात.
मैत्रीही तशीच असते—ती रोज सांगावी लागत नाही, पण गरज असते तेव्हा ती स्वतःहून पुढे येते.
ही maitri poem in marathi केवळ कविता नाही, तर एका मैत्रीची गोष्ट आहे—जिथे शब्द कमी आहेत, पण विश्वास खूप खोल आहे.
ही कथा आहे दोन मित्रांची, त्यांच्या आयुष्यातील वेगवेगळ्या टप्प्यांची, आणि त्या मैत्रीची जी काळाबरोबर बदलली, पण कधी तुटली नाही.
Maitri Poem in Marathi: शाळेच्या बाकावर सुरू झालेली ओळख
समीर आणि रोहन.
शाळेच्या पहिल्या दिवशी एकाच बाकावर बसले, इतकंच.
ना ओळख,
ना ओढ,
ना विशेष काही.
पण गणिताच्या तासाला समीरचं वही राहिलं होतं.
रोहनने शांतपणे वही पुढे सरकवली.
“लिही,”
एवढंच म्हणाला.
त्या एका शब्दाने मैत्रीची सुरुवात झाली.
रोजच्या गोष्टी, ज्या नातं घट्ट करतात
शाळेचे दिवस पुढे सरकत गेले.
मार्क्स वेगळे होते, स्वभाव वेगळे होते, पण साथ मात्र कायम होती.
- समीर जास्त बोलणारा
- रोहन शांत, ऐकणारा
- समीर स्वप्न बघणारा
- रोहन वास्तवात उभा राहणारा
ते कधी एकमेकांना वचनं देत नव्हते.
पण रोज सोबत असायचे.
मैत्री कविता, जी नकळत जन्माला आली
एके दिवशी मराठीच्या तासाला शिक्षकांनी कविता लिहायला सांगितली.
विषय होता—मैत्री.
समीरने वही उघडली आणि लिहिलं:
सोबत चालणं म्हणजे मैत्री नाही,
गरज नसतानाही थांबणं म्हणजे मैत्री,
शब्द नसतानाही समजून घेणं,
हेच तर खरं नातं—मैत्री.
रोहनने ती कविता वाचली.
काहीच बोलला नाही.
पण वही परत देताना त्याने पान दुमडून ठेवलं.
जपून.
वेळ बदलतो, दिशा बदलतात
शाळा संपली.
कॉलेज वेगवेगळे.
शहरं बदलली.
समीर मोठी स्वप्नं घेऊन पुढे गेला.
रोहन गावातच राहिला, कुटुंबाची जबाबदारी घेतली.
फोन कमी झाले.
भेटी कमी झाल्या.
पण नातं संपलं नाही.
Maitri Poem in Marathi: शांतपणे टिकलेली साथ
समीर शहरात संघर्ष करत होता.
नोकरी, अपयश, एकटेपणा.
एका रात्री त्याने रोहनला फोन केला.
काही विशेष सांगितलं नाही.
रोहनने एवढंच म्हटलं,
“मी आहे.”
तो शब्द पुरेसा होता.
अंतर असूनही जवळीक
समीरला कळलं—
मैत्री म्हणजे रोज बोलणं नाही,
ती म्हणजे गरज असताना उपलब्ध असणं.
त्या रात्री त्याने पुन्हा एक कविता लिहिली:
दूर असूनही जवळ असतोस,
हेच तुझं खास असणं,
सगळे विचारतात ‘काय झालं?’
तू फक्त म्हणतोस—‘मी आहे.’
कसोटी: मैत्री बोलते, शब्द थांबतात
समीर दोन दिवसांनी गावात पोहोचला.
रोहन स्टेशनवर उभा होता.
ना मिठी,
ना विचारपूस.
फक्त एक साधं वाक्य—
“चल, घरी जाऊ.”
त्या घरात समीर पाहुणा नव्हता.
तो आपलाच होता.
Maitri Poem in Marathi: न सांगता दिलेला आधार
रोहनने समीरला कधी विचारलं नाही—
- नोकरी का गेली?
- पुढे काय करणार?
- किती पैसे हवेत?
तो फक्त रोज म्हणायचा,
“आज जेवायला हे केलंय.”
त्या साधेपणात आधार होता.
समीरला पहिल्यांदा कळलं—
खरी मैत्री जिज्ञासू नसते,
ती विश्वासू असते.
एक निर्णय, जो आयुष्य बदलतो
काही आठवड्यांनी समीरला एक नवीन संधी मिळाली.
पण त्यासाठी शहरात परत जावं लागणार होतं.
तो रोहनला म्हणाला,
“मी परत जातोय.”
रोहन हसला.
“ठीक आहे.
तू तयार आहेस.”
त्या वाक्यात विश्वास होता.
दबाव नव्हता.
मैत्री कविता, जी कधी लिहिली नव्हती
परत जाताना समीरने रोहनसाठी वहीत काहीतरी लिहिलं.
ती कविता त्याने कधी दाखवली नव्हती.
तू विचारत नाहीस म्हणून,
मी तुटत नाही,
तू थांबतोस म्हणून,
मी पुन्हा उभा राहतो.
त्याने ती वही रोहनच्या कपाटात ठेवली.
न सांगता.
अंतर पुन्हा, पण भीती नाही
समीर परत शहरात गेला.
यावेळी तो घाबरलेला नव्हता.
कारण त्याला माहीत होतं—
जिथेही तो पडेल,
कोणी तरी उभं राहायला शिकवणार आहे.
फोन पुन्हा कमी झाले.
पण नातं अधिक ठाम झालं.
Maitri Poem in Marathi: बदललेला अर्थ
आता समीर मैत्रीबद्दल वेगळं लिहू लागला.
ते शब्द अनुभवातून आलेले होते.
मैत्री म्हणजे हात धरून चालणं नाही,
ती म्हणजे पडल्यावर उचलणं,
आणि उभं राहिल्यावर,
मागे हटून पाहणं.
वेळ बदलतो, मैत्री नाही
काही वर्षांनी रोहनच्या आयुष्यात अडचण आली.
वडिलांची तब्येत बिघडली.
घरात जबाबदाऱ्या वाढल्या.
समीरला कळलं.
तो कुठलीही योजना न करता गावात पोहोचला.
रोहनने विचारलं,
“कशासाठी आलास?”
समीर म्हणाला,
“तू कधी विचारलं होतंस का?”
तोच उत्तर पुरेसं होतं.
Maitri Poem in Marathi: समतोलाची साथ
या वेळी समीर थांबला.
रोहन बोलत नव्हता,
पण समीर समजत होता.
- हॉस्पिटलच्या रांगेत उभं राहणं
- घरची कामं उचलणं
- आणि शांतपणे सोबत बसणं
ही मैत्री होती—
नाटकी नाही,
खरी.
मैत्रीचा खरा अर्थ
समीरने त्या काळात एक कविता लिहिली.
ही maitri poem in marathi त्याच्या आयुष्याचं सार होती:
मैत्री म्हणजे व्यवहार नाही,
ती मोजली जात नाही,
ती वाटली जाते,
आणि म्हणूनच टिकते.
रोहनने ही कविता वाचली.
पहिल्यांदाच तो बोलला—
“हे आपल्याबद्दल आहे.”
नातं जे बदलत नाही
आज समीर आणि रोहन रोज भेटत नाहीत.
रोज बोलत नाहीत.
पण—
- एक फोन पुरेसा असतो
- एक शब्द समजतो
- आणि एक उपस्थिती सावरते
हीच त्यांच्या मैत्रीची ओळख आहे.
कथेची शिकवण (Moral)
या maitri poem in marathi कथेचा नैतिक अर्थ (Moral):
- खरी मैत्री प्रश्न विचारत नाही, ती समजून घेते
- अंतर मैत्री तोडत नाही, अविश्वास तोडतो
- नातं शब्दांवर नाही, कृतीवर टिकतं
जिथे स्पष्टीकरण लागत नाही,
तिथेच खरी मैत्री असते.
वाचकांसाठी थोडक्यात सारांश (Summary)
- ही maitri poem in marathi कथा समीर आणि रोहनच्या आयुष्यभराच्या मैत्रीची आहे
- मैत्री शाळेपासून जबाबदाऱ्यांपर्यंत बदलत जाते, पण तुटत नाही
- कवितांमधून मैत्रीचा निःस्वार्थ, परिपक्व अर्थ उलगडतो
- कथा सांगते की खरी मैत्री वेळेपेक्षा विश्वासावर उभी असते
शेवटचा विचार
मैत्री मोठ्या शब्दांत सांगायची गरज नसते.
ती रोज दाखवायचीही गरज नसते.
पण जेव्हा आयुष्य थांबतं,
तेव्हा जी साथ उभी राहते—
तीच खरी मैत्री असते.
जर ही maitri poem in marathi कथा वाचताना
तुमच्या मनात एखाद्या मित्राचं नाव आलं असेल,
तर समजा—
तुम्ही खूप श्रीमंत आहात.
Thanks for reading! मैत्री कविता मराठी: शब्दांपलीकडची साथ सांगणारी एक हळवी कथा maitri poem in marathi you can check out on google.